Vakantie en corona-tijd
Nog een week en dan is de zomervakantie alweer ten einde. En ik weet niet hoe het jullie is vergaan maar het voelde dit jaar op veel vlakken anders dan anders. De maatregelen die werden opgelegd door de Rijksoverheid zorgde ervoor dat bijvoorbeeld onze kids langdurig genoten van het thuisonderwijs. Eerlijk is eerlijk, het was een wennen voor ze maar zoals altijd pikten ze ook deze verandering bewonderenswaardig snel op en werd er een goede balans gevonden tussen school, zelf onderwijs en een handje mee helpen. Ook zij stuurden net zo makkelijk de stofzuiger voor z’n dagelijkse rondje door het huis, gingen op pad voor een rondje met het hondje of haalden de vergeten boodschappen even snel op de fiets… ik doe ze nu te kort door niet alle klusjes te noemen maar jongens ik weet het…jullie deden veel meer dan dat. Met de vrijheid van het thuisonderwijs was dit gewoon mogelijk en namen ze de klusjes op de koop toe en deden ze zelfs al voor een deel zonder dat er om gevraagd werd.
Die vrijheid sloeg heel kort om, net voor de zomervakantie. Toch nog naar school voordat er kon worden ingecheckt op de ‘zomervakantie’. Maar met om de dag naar school of zelfs twee contactmomenten waren ook die weken snel om en voordat we het wisten waren we al in de zomervakantie beland. Nog een week te gaan en dan hopen we stilletjes dat de scholen weer hun normale rooster gaan oppakken. Het lijkt de goede kant op te gaan maar ja inmiddels weten we dat zoiets zo kan worden bijgesteld. “Mam, eigenlijk heb ik al sinds half maart vakantie…zo voelt het wel een beetje”, vertelt een van onze jongens. Ik bedenk me dat dat nu net is hoe ik het ook heb gevoeld terwijl er echt wel geleerd is, echt wel gewerkt is aan schoolopdrachten maar ’t voelde blijkbaar toch anders en vrijer. Al met al is het goed dat we er zo over denken en we elkaar een eigen plekje thuis hebben gegund. Ons eigen ding zijn blijven doen en zijn blijven praten.
Maar ik weet nu al dat ik diegene ben die volgende week met de grootste glimlach iedereen weer op weg naar zijn vertrouwde plekken buiten de deur sta uit te zwaaien. Eindelijk weer even stil in huis en alleen met onze viervoeter. Mijn eigen momentjes op de bank met een bakje koffie en genieten van de stilte in het huis. Maar ook het thuiskom momentje van de jongens heb ik gemist. Ik verheug me er nu al op.
